💔 Een ziekte onzichtbaar achter trauma
Begin mei 2023 voelde Hania zich ziek. Ze had koorts, diarree, ademhalingsmoeilijkheden. Haar moeder dacht aan een milde infectie. De huisarts vond het geen spoed. Nog geen 24 uur later werd Hania in allerijl opgenomen op intensieve zorg. Ze overleed aan multiorgaanfalen door sepsis – een acute infectie die artsen later beschreven als een proces dat al veel eerder in gang moet zijn gezet.
Artsen en psychologen vermoeden dat Hania’s psychisch trauma haar lichamelijke symptomen had overschaduwd. Haar lichaam schreeuwde om hulp, maar niemand hoorde het. Niet zijzelf, niet haar omgeving, niet de artsen. Dissociatie – de overlevingsstrategie van vele slachtoffers – had haar mogelijk de signalen van haar eigen stervende lichaam ontnomen.
📣 De boodschap van haar moeder: « Het mag geen kind meer overkomen »
Na haar overlijden besloot Hania’s moeder haar verhaal te vertellen. Niet uit sensatiezucht. Niet om medelijden op te roepen. Maar om andere ouders, rechters, artsen, maatschappelijk werkers en beleidsmakers wakker te schudden.
Want Hania is geen uitzondering. Duizenden kinderen leven met trauma, worden genegeerd, gekleineerd of verkeerd begrepen. De meeste krijgen nooit een diagnose. Veel te weinig krijgen hulp. En een deel overleeft het niet.
