🕊️ Een graf vol flamingo’s, een stem die blijft spreken
Op de begraafplaats van Kamień Pomorski staat een graf vol kleur, met flamingo’s, knuffels en een blikje energiedrank. Geen marmeren steen. Alleen een houten kruis met haar foto. Hania’s moeder zegt dat ze nog niet klaar is om een grafmonument te plaatsen. “Dat zou betekenen dat ik haar dood heb geaccepteerd. En dat kan ik niet.”
Maar Hania’s stem leeft voort. In de berichten die ze stuurde. In de tekeningen die ze achterliet. In de podcast « Haneczka » die haar levensverhaal documenteert. En vooral: in de vrouwen die zich sinds haar dood hebben gemeld. Vrouwen die als kind misbruikt zijn. Die zichzelf terugzien in Hania. Die nog steeds wachten op gerechtigheid.
⚖️ Tijd voor verandering
Hania’s zaak toont de tekortkomingen van een systeem dat de zwaksten zou moeten beschermen. De kinderpsychiatrie is overbelast. Slachtofferhulp is ondergefinancierd. Procedures slepen aan. En wettelijke structuren sluiten nabestaanden uit van vertegenwoordiging.
De Staatscommissie voor Pedofilie trok zich terug uit de zaak omdat Hania overleden was – zo staat het wettelijk vast. Maar er is hoop: de commissie pleit nu voor wetswijzigingen die haar werkgebied kunnen uitbreiden. Zodat ook doden nog een stem krijgen in het gerechtshof.
🧭 Wat nu?
Wat kunnen wij doen?
-
Luisteren. Naar kinderen. Naar ouders. Naar slachtoffers.
-
Signaleren. Wangedrag kan een roep om hulp zijn.
-
Druk zetten. Op instellingen, rechters en politiek om procedures te hervormen.
-
Steunen. Organisaties die zich inzetten voor slachtoffers van seksueel geweld.
Hania had dromen. Ze wilde schilderen. Ze wilde paaldansen. Ze wilde leven.
Laten we ervoor zorgen dat andere kinderen hun dromen wél kunnen najagen.
🕯️ Hania 2008 – 2023. Een meisje met hoop, kracht en een stem die niet vergeten mag worden.
