👩💻 “Duimpje? Liever niet.” – Een ervaring uit de praktijk
Een Gen Z-professioneel, die onlangs aan haar eerste fulltime baan begon, deelde haar ervaring online:
“Ik werk nu op een plek waar we Microsoft Teams gebruiken voor bijna alles. Je kunt reacties geven op berichten, en veel collega’s gebruiken de hele tijd de duim omhoog. Maar voor mij voelt dat… raar. Koud, bijna bot.”
In plaats van een duimpje, kiest zij liever voor een “hartje” ❤️ of een korte reactie als “Bedankt!” of “Top!”. Zelfs een simpel uitroepteken lijkt volgens haar warmer en persoonlijker dan de veelgebruikte duim.
“Ik weet dat het bedoeld is als bevestiging,” schreef ze verder, “maar het voelt alsof iemand het gesprek abrupt afsluit zonder enige emotie. Alsof ze zeggen: ‘Oké, klaar, volgende.’ Dat roept bij mij weerstand op.”
💬 Waarom voelt de duim omhoog zo ‘koud’?
Verschillende jongvolwassenen sloten zich aan bij dat gevoel. Eén gebruiker schreef:
“Ik ben 24 en voor mij betekent de duim omhoog vaak: ‘Ik heb je gehoord, maar ik heb geen zin om verder te praten.’ Het voelt bijna als een afwijzing.”
Een ander merkte op dat de emoji vroeger veel werd gebruikt door ouders, docenten of werkgevers op een manier die weinig empathie toonde. Daardoor roept het nu bij sommige jongeren een gevoelsmatige afstand op, alsof je niet echt wordt gezien of gehoord.
Voor mensen die veel waarde hechten aan emotionele connectie, nuance en authenticiteit, zoals veel Gen Z’ers doen, kan een simplistische duim dus overkomen als een gesloten deur in plaats van een uitnodiging tot dialoog.
