Nee, iedereen heeft de macht en de wil, maar sommigen zullen het nooit doen, zoals bijvoorbeeld vorige generaties. Je moet een bepaald lichaamsbewustzijn hebben om een spoor van jezelf te behouden. Sommige culturen verbieden tatoeëren ook. Het lijkt mij dat mensen met een Joods geloof het niet kunnen als ze begraven willen worden in het Heilige Land. Om nog maar te zwijgen van het feit dat we in het collectieve onderbewustzijn nog steeds het idee aantreffen dat tatoeëren het lichaam verandert, het « lelijk » maakt.
Volgens jou is het laten zetten van een tatoeage « het uitspugen van de inkt die in ons zit ». Heeft tatoeëren ook een verzoenende functie? Ja, we halen iets uit onszelf, dat spreekt voor zich. We bewijzen ook dat ons lichaam echt van ons is, en tatoeëren kan een manier zijn om afstand te nemen van onze ouders, een manier om onze afstamming te laten « walsen ». Toen ik een tatoeage liet zetten, vielen de armen van mijn moeder eraf. Het was een beetje alsof ik het feit uitwiste dat ze mijn moeder was. Als je erover nadenkt, zijn de enige lichamelijke veranderingen die een vrouw maakt, zwanger worden en de afstamming voortzetten. Een tatoeage zegt het tegenovergestelde. We baren zeker kinderen, maar alleen onszelf.
Wij zijn ons eigen boek
Héloïse Guay de Bellissen
Je laat ook zien dat tatoeages soms een tragische betekenis kunnen hebben. Waarom laten sommige mensen een onuitwisbare indruk op zichzelf achter die ze elke dag zien en die hen aan de pijn herinnert? We weren ons eigen lot af. We zeggen tegen datgene wat ons bang maakt of wat ons heeft gekwetst: « Ik accepteer je en ik draag je met me mee. » De belangrijke gebeurtenis is in ieder geval in ons aanwezig , we bewaren er een spoor van. Dus het extern weergeven ervan is zeker een manier om ermee om te gaan, om iets dat vernietigd is poëtisch te maken. Het kan ons ook in staat stellen het anders te ervaren. We bevinden ons opnieuw in het therapeutische gebaar. Wilde een gebeurtenis mij anders maken? Oké. Dus als ik echt anders ben, markeer ik dat ik dat ben.
Sla de advertentie over
Hoe zit het met mensen die tatoeages laten zetten op plekken die ze niet kunnen zien, zoals bijvoorbeeld de rug of de nek? Op de rug bijvoorbeeld hebben we duidelijk een beschermende kant, een beetje zoals vleugels. De tatoeage geeft kracht, een schild. We mogen ook niet vergeten dat er een hele mythologie bestaat die we met ons lichaam, met onze tatoeage, creëren. In het geval van tatoeages op lichaamsdelen waar de getatoeëerde persoon niet naar kan kijken, is wat we zien de pijn. Het lichaam bewaart een herinnering, het herinnert zich dat er iets op die plek is geënt. Deze tatoeages zijn uiteindelijk heel zichtbaar, maar dan zintuiglijk.
Héloïse Guay de Bellissen. Arnaud Meijer
Zijn er bepaalde tatoeagethema’s die regelmatig terugkomen? Ja, bijvoorbeeld het thema kinderen, en ook dat van ouders, maar in mindere mate. Het Tibetaans boeddhisme is ook behoorlijk aanwezig. We leven in een moeilijke wereld en mensen zijn het zat. We willen juist meer bij onszelf horen, mooie dingen doen in een lelijke wereld.
Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
