De vrouw die hij koos, was het perfecte beeld van de moeder die hij altijd had gewild. Mooi, vriendelijk gezicht, zonder littekens. Derek coachte haar zorgvuldig over haar kleding en wat ze moest zeggen, en regelde dat zijn ‘pseudo-moeder’ hem thuis zou ophalen.
Toen Gail Derek in zijn diploma-uitreikingsmantel zag, slikte ze. “Derek! Is het vandaag? Geef me even tijd om me aan te kleden!”
“Aankleden? Waarvoor?” vroeg Derek.
“Voor je diploma-uitreiking, lieverd!” antwoordde Gail.
“Jij gaat niet!” zei Derek kil. “Ik heb mijn hele leven besteed aan jou verbergen, denk je dat ik je op de belangrijkste dag van mijn leven wil laten zien met je lelijke gezicht?”
Gails ene oog vulde zich met tranen. “Derek,” fluisterde ze. “Hoe kun je zo wreed zijn?”
“Accepteer het maar, mama, je bent een freak, oké?” schreeuwde Derek. “Ik schaam me mijn hele leven voor je. Ik heb iemand ingehuurd om jouw plaats in te nemen, snap je dat nu?”
Gail werd bleek. Ze knikte. “Oh mijn zoon,” fluisterde ze. “Het spijt me zo…” Maar Derek draaide zich om en liep weg. Twee weken later vertrok hij naar Californië om te studeren.
Derek nam nooit meer contact op met zijn moeder, maar tien jaar later hoorde hij dat zij was overleden. Haar vrienden regelden de begrafenis, maar ze had Derek haar huis en een flink vermogen nagelaten.
Een flink vermogen? Derek was verbijsterd. Zijn moeder had zijn studie betaald, elke maand stuurde ze cheques met brieven die Derek nooit las, maar hij had nooit gedacht dat er zoveel over was.
Dus vloog Derek terug naar huis en ontmoette de advocaat van zijn moeder, Terry Arlington. “Nou meneer Ryder, uw moeder liet u bijna 700.000 dollar na plus het huis, dat geschat wordt op meer dan 1,5 miljoen…”
“Maar… ik begrijp het niet! Mijn moeder leefde eenvoudig… mijn vader had haar volgens mij verlaten en gaf haar niets…” riep Derek uit.
“Dat was de verzekering en de schadevergoeding,” zei Arlington. “Daar weet u zeker van toch?”
“Nee!” zei Derek verbaasd. “Waar hebt u het over?”
“Meneer Ryder, toen u drie was liep u op een vreemde hond in het park af. Toen uw moeder dat zag, gooide ze zichzelf tussen u en het dier,” legde Arlington uit. “Daardoor werd ze zwaar aangevallen, blind en voor altijd getekend.”
“Maar… het had mij kunnen zijn…” fluisterde Derek met tranen in zijn ogen.
