Het was een doodgewone middag toen ik de kast van mijn dochter doorzocht – afstoffen, vouwen en kleding sorteren waar ze allang te groot voor was geworden. Er waren jurkjes die ze maar één keer had gedragen, kleine jasjes die nog in perfecte staat waren, en zachte, geliefde pyjama’s die warme herinneringen opriepen aan knuffels en slaapliedjes voor het slapengaan.
In plaats van alles in de opslag te stoppen of in een donatiebak te gooien, had ik een idee: misschien was er wel een meisje dat dit echt goed kon gebruiken. Ik maakte een paar foto’s van de netjes opgevouwen spullen en plaatste ze online in een lokale groep, met de mededeling dat ze beschikbaar waren voor een meisje van een jaar of twee, drie.
En toen gebeurde er iets wat ik nooit had verwacht.
Bericht van een vreemde
Kort nadat ik mijn bericht had geschreven, kreeg ik een berichtje. Het was van een vrouw die ik niet kende. Ze stelde zich voor en legde uit dat ze in een lastige situatie zat: werkloos, net uit een relatie gebroken en worstelend met de zorg voor haar dochtertje. Het meisje, zei ze, had nauwelijks iets om aan te trekken. Meestal probeerde ze het te redden met tweedehands kleren van de buren, maar zelfs die waren dun.
Ze vroeg niet om geld. Ze vroeg alleen:
« Kun je de kleren opsturen als ik de verzendkosten betaal? »
