Ik boog me voorover en verloor onmiddellijk mijn eetlust.
Wat ik zag was geen quinoa of zaden. Het was een compacte tros bleke, kraalachtige bolletjes, op een verontrustende manier gerangschikt. Zo’n patroon zie je in de natuur, niet in een keuken. Ik legde mijn vork meteen neer, opgelucht dat ik er nog geen hap van had genomen, en voelde een golf van walging over me heen spoelen.
Wat die kleine balletjes hoogstwaarschijnlijk waren
Na enig onderzoek en het lezen van discussies over voedselveiligheid werd het antwoord duidelijk: de cluster bestond hoogstwaarschijnlijk uit insecteneitjes , die vaak worden gelegd door insecten zoals motten of stinkwantsen op bladgroenten zoals sla.
Hoe verontrustend dat ook klinkt, het komt vaker voor dan mensen denken. Bladgroenten worden buiten geteeld en zijn daardoor blootgesteld aan insecten. Zelfs met professionele was- en inspectieprocedures kunnen er af en toe kleine eitjes doorheen glippen, vooral bij minimaal bewerkte of biologische producten.
