Elke dag ging een man naar de begraafplaats om op het graf van zijn moeder te slapen.
Deze eigenaardige gewoonte trok de blikken en het gekreun van voorbijgangers. Ze begrepen niet waarom hij daar bleef, nacht na nacht, zonder haar ooit te verlaten. Zijn aantrekkingskracht overtrof alle verwachtingen.
Voor hem eindigde de aanwezigheid van zijn moeder niet met haar dood. Slapen naast haar leek hem een diepe rust te brengen. Ondanks het overduidelijke verdriet gaf hij geen blijk van de wens om te vertrekken. Zijn lichaam rustte daar, maar zijn geest leek verankerd in een andere wereld, waar zijn moeder altijd aanwezig was.
Dit ritueel, hoe uniek het ook was, getuigde van buitengewone kracht. Hij doorstond vermoeidheid en barre weersomstandigheden en negeerde vaak moeilijke omstandigheden. Deze volharding verheugde degenen die hem passeerden, ook al bleven velen sceptisch. Weinigen wisten dat deze man een keuze had gemaakt gebaseerd op liefde en trouw.
Een ochtend die alles veranderde.
Het leven van deze man werd volledig op zijn kop gezet door een incident dat zich op een ochtend bij zonsopgang voordeed. Hij voelde zich die ochtend niet zichzelf. Er hing een nieuwe energie in de lucht, bijna als een elektrische lading. Nadat hij zijn ogen had geopend, keek hij om zich heen. Hij kreeg kippenvel van wat hij zag.
