Ik glimlachte en zei:
Ā«Ā Kom, ik stel haar aan je voor.Ā Ā»
Ik nam zijn hand en bracht hem naar de woonkamer.
Ā«Ā Dit is Emy. Zie haar als je zus.Ā Ā»
Maar ik merkte iets. Een glans in zijn ogen. Een nieuwsgierigheid die verder ging dan broederlijke liefde. En ik voelde diep vanbinnen: mijn zoon werd verliefd.
š Een onverwachte liefde en huwelijk
Wat volgde, ging snel. Gesprekken, gedeelde lachjes, blikken vol betekenis. Na enkele maanden vroeg hij me:
Ā«Ā Mama, mag ik haar trouwen?Ā Ā»
Ik aarzelde even, maar ik zag hoe gelukkig ze waren. Ik zag hoop in hun ogen. Ik gaf mijn zegen. En zo werd Emy, het meisje dat ik op straat vond, mijn schoondochter.
De eerste twee jaar van hun huwelijk waren prachtig. We waren als Ć©Ć©n familie. Ik was toen in de vijftig, nog vol energie. Maar langzaam begon iets me op te breken…
š©ŗ Een onverklaarbare achteruitgang
Ik werd moe. Niet zomaar moeā¦ een constante vermoeidheid die me niet losliet. Mijn eetlust verdween. Mijn hart werd zwaar. Ik voelde me depressief zonder reden. Mijn zoon, bezorgd als altijd, nam me mee naar artsen, specialisten, ziekenhuizen. Maar de uitslagen toondenā¦ niets.
Ā«Ā U bent gezond,Ā Ā» zeiden ze. Maar ik wist: er klopt iets niet.
š² De schokkende ontdekking
Op een dag, terwijl ik op de bank lag te rusten, liep mijn zoon de keuken binnen ā precies op het moment dat Emy een wit poeder in mijn favoriete soep deed. De soep die ik haar had leren maken.
