👰♀️ Ik huwde mijn zoon met het meisje dat ik van de straat redde… en ontdekte dat ze een misdadigster was
Er zijn momenten in het leven waarop één enkele keuze alles verandert. Een beslissing die uit liefde en barmhartigheid genomen wordt, kan uiteindelijk leiden tot verdriet, verwarring en spijt… of tot genezing. Dit is mijn verhaal. Een verhaal dat tot op vandaag mensen verdeelt: sommigen prijzen mijn mededogen, anderen vinden dat ik mijn grootste fout heb begaan.
🌧️ Een ontmoeting in de regen
Het was een koude, druilerige namiddag toen ik op straat een jonge vrouw zag zitten, ineengedoken in een portiek, helemaal alleen. Haar kleren waren gescheurd, haar gezicht bleek, haar ogen dof en leeg. Ze leek niet ouder dan eenentwintig.
Ik liep naar haar toe, hurkte neer en vroeg zachtjes:
« Meisje… waar zijn je ouders? Heb je een thuis? »
Ze keek me aan met betraande ogen en antwoordde:
« Ik ben alleen. Mijn ouders zijn er nooit geweest. Ik groeide op in een weeshuis, maar ik ben gevlucht… niemand gaf om me. »
Mijn hart brak. Hoe kon ik haar daar achterlaten? Alsof iets in mij sterker was dan rede, nam ik haar mee naar huis.
🏠 Een nieuw begin
Thuis gaf ik haar te eten, een warme douche, propere kleren, en bovenal: aandacht. Dag na dag bloeide ze op. Haar gezicht kreeg kleur, haar blik licht. Ze was vriendelijk, zachtaardig en leergierig. Ik gaf haar de naam « mijn dochter uit het lot. »
Toen mijn zoon na een lange werkdag thuiskwam, en haar voor het eerst zag in de woonkamer, viel zijn mond bijna open.
« Mama, wie is die mooie meid? Ik heb nog nooit zo iemand gezien in onze familie… »
Ik glimlachte en zei:
« Kom, ik stel haar aan je voor. »
Ik nam zijn hand en bracht hem naar de woonkamer.
« Dit is Emy. Zie haar als je zus. »
