Er zijn bepaalde ochtenden die beginnen als alle andere, maar uiteindelijk momenten worden die mensen nooit vergeten. Voor Walter, een 81-jarige veteraan, begon die ochtend met niets meer dan een kopje zwarte koffie, twee eieren te gemakkelijk en een versleten hokje in een restaurant in een kleine stad. De lucht rook naar sissend spek en vers gezette koffie, het soort geruststellende scène dat nooit lijkt te veranderen.
Walter kwam al jaren naar dat restaurant. Hij droeg elke ochtend dezelfde vervaagde marinepet, een ereteken dat sprak van dienstbaarheid, opoffering en jaren van discipline. De meesten die langskwamen knikten hem respectvol. Maar op die bewuste ochtend gebeurde er iets dat niet alleen Walters geduld op de proef stelde, maar ook de ware betekenis van familieloyaliteit, mededogen en respect voor onze ouderen onthulde.
