Mijn naam is Althea. Ik werd stiefdochter op mijn zesentwintigste en kwam terecht in een gezin dat al veel meer ellende had meegemaakt dan het leven hen had moeten brengen. Mijn stiefmoeder was jong overleden, waardoor mijn stiefvader, Bill Ernesto, hun vier kinderen alleen moest opvoeden. Hij had zijn hele leven als boer gewerkt in een klein dorpje vlakbij San Francisco, zonder ooit een baan te hebben gehad met een pensioen of enige andere vorm van zekerheid.
Toen ik bij de familie kwam, hadden de meeste kinderen van Lolo Ernesto al een eigen gezin gesticht. Ze kwamen hem zelden bezoeken. Zijn laatste jaren rustten bijna volledig op mijn man en mij.
Ik hoorde de buren vaak achter mijn rug fluisteren:
« Besef je wel? Ze is gewoon een schoondochter, en toch zorgt ze voor hem als een verpleegster. Wie zou dat nou voor een schoonvader doen? »
Ik zag hem anders. Ik zag een man die zijn hele leven had opgeofferd voor zijn kinderen. Als hij nu alleen was, hoe had ik dan de andere kant op kunnen kijken? Als ik hem in de steek liet, wie zou er dan nog bij hem blijven?
Twaalf jaar van ontberingen
Deze twaalf jaar waren niet makkelijk. Ik was jong, vaak uitgeput, overweldigd en soms vreselijk eenzaam. Toen mijn man naar Manilla ging voor zijn werk, moest ik voor onze zoon en Bill Ernesto zorgen, wiens gezondheid met de dag achteruitging.
Ik kookte, ik maakte schoon, ik deed de was. ‘s Nachts zat ik op een plastic stoel naast zijn bed, alert op de kleinste verandering in zijn ademhaling. Sommige nachten leken eindeloos.
Op een bijzonder moeilijke avond brak ik. Zachtjes fluisterde ik hem toe:
« Bill, ik ben gewoon je schoondochter… Soms is het me gewoon te veel. »
Hij berispte of verweet me niets. Hij glimlachte vriendelijk naar me, pakte mijn trillende hand en antwoordde:
« Ik weet het. En daarom ben ik je dankbaar. Zonder jou zou ik hier niet meer zijn. »
Ik ben die woorden nooit vergeten. Vanaf die dag zwoer ik dat ik zijn laatste jaren zo vredig mogelijk zou maken. Ik kocht dikke dekens voor hem als het koud werd. Ik maakte lichte soepjes voor hem als hij buikpijn had. Als zijn voeten opzwollen, masseerde ik ze geduldig en voorzichtig.
Ik heb nooit nagedacht over wat hij me zou nalaten. Ik zorgde voor hem omdat hij in mijn hart een vader voor me was geworden.
