Ik, Ana , ben 25 jaar oud en ik ben met Carlos getrouwd vlak na mijn afstuderen. We ontmoetten elkaar op de universiteit; onze liefde was puur en simpel. Carlos is aardig en hardwerkend, maar zijn moeder, DoNa Teresa , staat in de buurt bekend om haar strengheid en wreedheid.
Dezelfde dag dat ze mij meenam om haar te ontmoeten, sprak ze een zin uit:
– Een meisje uit een arm dorp, zal zij in staat zijn om dit gezin te onderhouden?
Ik probeerde te glimlachen, denkend dat als ik gehoorzaam en hardwerkend was, ze me ooit zou accepteren. Maar ik had het mis. Vanaf de eerste dag als haar schoondochter bekritiseerde ze alles wat ik deed en prees ze me nooit.
De reden dat DoNa Teresa mij niet accepteerde was simpel: ze had gepland dat Carlos met een rijk meisje uit de regio zou trouwen, en ik had haar ‘plannen’ verstoord.
Als er gasten waren, zei hij tussen de regels door:
– Tegenwoordig moet je, als je gaat trouwen, iemand kiezen die geld heeft; wat doe je met iemand die niets heeft?
Carlos luisterde, maar durfde me zelden te verdedigen; hij zweeg of veranderde van onderwerp. Ik slikte mijn tranen in en zei tegen mezelf dat ik alles voor hem moest doorstaan.
Op een dag moest Carlos een week op zakenreis. Ik bleef thuis om de boodschappen te doen en het huishouden te doen. Die dag liet ik per ongeluk een flesje olie vallen, en het morste over de hele vloer. Toen DoNa Teresa het zag, werd ze woedend en schreeuwde ze tegen me. Ze noemde me onhandig en zei dat ik alles had verpest.
Maar daar bleef het niet bij. Plotseling nam hij me mee naar een kamer, deed de deur dicht en knipte met een schaar al mijn lange haar af, dat ik al sinds mijn kindertijd had laten groeien.
Ik stond in shock en worstelde:
– Mam! Alsjeblieft, nee… mijn haar…
Ze klemde haar tanden op elkaar:
« Wat is het nut van zoveel haar? Om andere mannen aan te trekken? Ik knip het er allemaal af, zodat je weet wat vernedering is! »
Het geluid van knippende scharen galmde door het huis. Tranen overmanden me, maar ze hield niet op.
