Mijn familie is altijd heel hecht geweest. Ik ben enig kind, dus ik ben heel close met mijn ouders opgegroeid. Ze waren bij elke hockeywedstrijd die ik speelde en bij elke ouderavond op mijn school. En dat veranderde niet toen ik naar de universiteit ging. Ze kwamen elke drie weken, en mama bracht eten.
Maar toen mijn vader stierf, veranderde alles.
Ik heb nu mijn eigen gezin: een man en een zesjarige dochter genaamd Cindy.
Sinds mijn vader is overleden, is mijn moeder niet meer dezelfde. Vroeger was ze een ‘hippiemoeder’ die overalls droeg en bijna alles schilderde wat ze zag. Ik vond dat geweldig. Ik hield van de spirit die ermee gepaard ging.
Maar de dag dat we mijn vader begroeven, veranderde er iets. Die geest vervaagde, gereduceerd tot een schim van wat hij ooit was.
Nu wil mijn moeder meer tijd met ons thuis doorbrengen. Ze geniet er vooral van om tijd met Cindy door te brengen en een band met haar op te bouwen. Soms breng ik Cindy naar mijn moeder; soms haalt zij haar op en brengt haar weer terug na een avontuur samen.
Maar de laatste tijd, wanneer mijn moeder Cindy afzet, huilt mijn dochter de hele tijd en ontwijkt ze haar oma, terwijl mijn moeder me vertelt wat ze gedaan hebben.
Ik hou van mijn moeder, dus ik probeer geen complottheorieën te verzinnen over wat er gebeurt als ze alleen zijn. Maar zelfs ik geef toe dat het verontrustend is.
Onlangs besloot ik er met Cindy over te praten. Onze favoriete bezigheid om een band op te bouwen is bakken. Ze vindt het heerlijk om ingrediënten toe te voegen en het deeg te kneden, en dan het overgebleven beslag van de lepel af te likken.
« Schat, » zei ik, terwijl ik de bloem in de kom deed zodat Cindy het kon mengen. « Ik heb een vraag voor je. »
“Ja, mam?” zei ze.
« Waarom huil je als oma thuis is? Wat is er aan de hand? Is er iets gebeurd? »
“Dat zijn drie vragen,” zegt Cindy brutaal.
« Vertel het me, lieverd, » zei ik met een lichte glimlach.
Cindy haalde diep adem en zuchtte.
« Het komt door oma’s vriend. Hij is er nog. »
« Welke vriendin? » vroeg ik. « Ze doet altijd dingen alleen met jou. Behalve die keer dat zij en haar vriendin Beth je meenamen naar breiles. »
Cindy glimlachte bij de herinnering.
