Ze fluisterde schor:
— Wacht… haar borst… ze… ADEMHAALT!
Paniek brak uit in de zaal. Sommigen dachten dat het verbeelding was — een gevolg van vermoeidheid, verdriet, zenuwinzinking. Maar anderen begonnen ook een lichte, bijna onmerkbare beweging op te merken. De borstkas van het meisje ging op en neer.
— Ze leeft! — riep iemand. — Oh God, ze leeft!
Terwijl sommigen verstijfd stonden van de schrik, belden anderen al de ambulance. De artsen werden bijna omvergelopen toen ze aankwamen. Controle: er is een pols. Bloeddruk zwak, maar stabiel. Het meisje werd meteen naar de intensive care gebracht.
Een dag later kwam de diagnose: lethargische slaap. Een zeldzame toestand waarin iemand dood lijkt, maar de vitale functies op een extreem trage manier blijven werken.
In feite — een toestand van diepe slaap, vergelijkbaar met coma, maar met kans op ontwaken.
Later bleek dat de arts zich had vergist — hij had de zwakke pols niet opgemerkt. Haar lichaamstemperatuur was gedaald tot bijna kamertemperatuur, haar ademhaling was nauwelijks merkbaar.
