Ze werd officieel doodverklaard, de overlijdensakte werd getekend en de voorbereidingen voor de begrafenis begonnen.
Als het niet was geweest voor de wanhopige kreet van de moeder, die laatste blik… dan zou het meisje levend begraven zijn.
Nu ligt ze in het ziekenhuis, in stabiele toestand, en wordt ze elke dag sterker. Haar moeder wijkt niet van haar zijde en herhaalt steeds maar één ding:
— Het was een wonder. En ik voelde het… met mijn hart.
