De miljardair gaf vier zwarte creditcards aan vier vrouwen om uit te testen: ze gaven allemaal hun hele saldo in één dag uit, maar wat de dienstmeid kocht, liet hem sprakeloos achter…
Julián Herrera, een multimiljonair uit Madrid die bekendstaat om zijn discretie en zijn obsessie met het doorgronden van menselijke karakters, besloot een onconventioneel experiment uit te voeren. Na enkele jaren met een vast huishoudelijk team te hebben gewerkt, begon hij verschillen in houding op te merken bij de vier vrouwen die de meeste tijd in zijn leven doorbrachten: María, zijn huishoudster; Carolina, zijn persoonlijke chef-kok; Eva, zijn administratief medewerkster; en Nuria, een oude vriendin die zich onlangs bij het team had gevoegd als manager van privé-evenementen.
Op een vrijdagmiddag verzamelde hij hen vieren op het terras van zijn huis in La Moraleja. Tegenover hen ging hij zitten en legde vier zwarte, onbeperkte creditcards op tafel.
« Ik wil dat jullie alles uitgeven wat jullie op één dag nodig achten, » kondigde hij aan. « Maar jullie moeten daarbij wel nadenken over wat jullie werkelijke waarde vertegenwoordigt. »
De vrouwen keken elkaar verrast en enigszins achterdochtig aan. Julián gaf geen verdere uitleg. Hij voegde er simpelweg aan toe:
« Jullie hebben morgen vanaf acht uur tot middernacht de tijd. »
De volgende ochtend vertrok ieder van hen naar een andere bestemming. Carolina ging rechtstreeks naar een luxe elektronicawinkel; Eva begaf zich naar het financiële district om al haar technologie te upgraden; Nuria, die dol was op luxe, waagde zich naar de Golden Mile en begon exclusieve sieraden en parfums te kopen.
Maar degene die Julián het meest intrigeerde, was María, de stilste vrouw in huis, altijd keurig, altijd onzichtbaar. Ze zei niet waar ze heen ging; ze nam gewoon de metro en verdween in de menigte.
Toen de avond viel en de vier terugkeerden om de bonnetjes in te leveren, verwachtte Julián glamour, overdaad en impulsieve beslissingen. En zo was het ook… totdat María aan de beurt was. Ze legde een dunne, bruine papieren envelop op tafel, zonder winkellogo’s of glans.
‘Dit is wat ik heb uitgegeven,’ zei hij kalm.
