zijn moeder veel praatte en nog meer woorden zei om me ervan te overtuigen dat ik degene was die fout zat door zijn telefoon op te nemen en dat een wijze vrouw haar huis en haar man moet beschermen en geduldig moet zijn met haar man totdat God hem leidt .
Natuurlijk overtuigden al haar woorden me niet en ik stond erop om naar het huis van mijn ouders te gaan en dat ze met hem een oplossing zouden vinden. Ik ging naar het huis van mijn ouders en vertelde hun wat er gebeurd was en hun reactie was heel kalm en mijn vader vertelde me bijna hetzelfde als mijn schoonmoeder en voegde aan haar woorden toe dat mijn man een jongeman is en dat alle jonge mannen van zijn leeftijd er een, twee of drie kennen en dat hij het zou haten als ik een of twee kinderen zou hebben en dan zal hij het druk hebben met zijn huis en kinderen . De pijn van verraad door Malak Ibrahim en hij zal er niet aan denken om met een meisje te praten. Hun woorden overtuigden me helemaal niet, maar ze waren het er allemaal over eens dat hij geen ongelijk had en dat hij een hekel heeft aan verandering, dat God hem leidt en dat een wijze vrouw voor haar huis moet zorgen! Ik ging terug naar mijn appartement met het gevoel dat ik hem niet kon uitstaan, en mijn gevoel werd me opgedrongen. Dagen verstreken en we spraken niet met elkaar en we leefden in huis als vreemden, en telkens als hij probeerde het goed te maken, wuifde ik hem weg omdat ik de dingen die hij tegen me zei niet kon vergeten, en ik was er ook zeker van dat hij absoluut nog steeds met dat meisje praatte! Na ongeveer een maand merkte ik plotseling dat zijn toestand veranderde en dat hij een ander persoon werd; soms nerveus, soms stil en helemaal niet sprekend, en soms keek hij me liever met een heel verdrietige blik aan. Hij zorgde niet meer voor zichzelf of zijn kleren en liet zelfs zijn baard lang. Hij zat altijd thuis en wilde niet meer naar buiten, en hij hield zijn telefoon niet meer zo vast als voorheen. Natuurlijk was ik verrast door de plotselinge verandering die hem overkwam, dus ik ging bij hem zitten en vroeg hem wat er gebeurd was. Ik merkte dat hij heel boos op me werd, me verliet en in slaap viel. Ik zat na te denken en vroeg me af wat er met hem gebeurd was, en ik zei dat God hem misschien echt geleid had, net zoals mijn schoonvader en schoonmoeder altijd zeiden, en dat hij echt veranderd was en het meisje met wie hij praatte, of wie dan ook, niet meer kende! Maar nee, mijn hart en mijn gevoelens zeiden iets anders, en ik voelde dat deze plotselinge verandering niet kwam doordat hij veranderd was. Hij zou zeker niet van de ene op de andere dag veranderd zijn! Ik hoorde een klop op de deur van het appartement, dus ik deed open en zag een vrouw voor me staan, die er heel vreemd uitzag, provocerend kauwgom kauwde en naar hem vroeg! Ik vroeg haar: « Wie ben jij? » Ze antwoordde me vol vertrouwen en vertelde me dat ze zijn vrouw was.
