Een rustige straat in een buitenwijk werd verstoord door het kenmerkende gerommel dat een keerpunt aankondigde. Dean Morrison, een man wiens voorkomen direct argwaan wekte, had net ontdekt dat zijn zoon Tyler niet zomaar een doorsnee jongen was, maar het brein achter een twee jaar durende terreurcampagne tegen een klasgenoot genaamd Marcus. Dean, die een motorclub leidde met een strikte morele code die het aanvallen van kwetsbare mensen verbood, was er kapot van. Hij belde niet eerst naar school. Hij zette Tyler niet in zijn kamer. In plaats daarvan zette hij zijn huilende zoon achterop zijn Harley en reed om tien uur ‘s avonds naar Marcus’ huis. Zijn missie was verantwoording eisen, en hij begreep dat dit direct, indringend en transformerend moest zijn.
