Ter illustratie.
Maar genezing is nooit een rechte weg. Op een nacht steeg Kira’s temperatuur plotseling en zwollen haar benen op. De apparaten piepten sneller. Artsen renden naar binnen, ogen vol urgentie.
En toch keek Kira naar haar moeder, hield haar hand vast en fluisterde:
« Ik ben nog niet klaar met dromen. »
De nacht duurde lang. Maar tegen de ochtend zakte haar koorts. Haar kleine handjes ontspanden. Ze was er nog steeds – nog steeds vechtend.
