Alles begon met een kreet bij het aanbreken van de dag, ook de nacht zelf had zich in de stengel geopenbaard.
De baby huilde zo schrijnend dat de muren trilden en de lucht gespannen leek tot het uiterste. Die kreet was niet zomaar een roep om moederlijke nabijheid — het klonk als een wanhopige smeekbede om hulp, die het hart verscheurde.
In het begin leek alles gewoon. Een baby huilt — dat gebeurt nu één keer. Maar de ochtend maakte plaats voor de dag, de dag vloeide over in de avond, en het gehuil stopte niet. Het werd steeds hartverscheurender, hopelozer, en een vulde elk hoekje van het huis met een angstaanjagende echo.
De verborgen moeder heeft de oorzaak te vinden. Ze streelde de kleine wangetjes, fluisterde lieve woordjes, probeerde te voeden — alles was tevergeefs. Het kleintje boog zich van de pijn en begon opnieuw te huilen, met een kreet die meer leek op het van een gekweld wezen dan op de stem van een hulpeloos soort.
Wanhopig besloot ze het babypakje te controleren — dat gloednieuwe dat ze een paar weken geleden hadden gekocht. Toen ze het openmaakte, voelde de vrouw ook alles in haar rem.
