Geen infarct.
Geen hartritmestoornis.
Geen directe dreiging.
Dat had me moeten geruststellen.
Maar de pijn was er nog steeds.
Daarom besloten de artsen verder te onderzoeken.
Bloedonderzoek.
Röntgenfoto’s.
Fysiek onderzoek.
Neurologische tests.
Uiteindelijk kwam de diagnose:
thoracale osteochondrose.
Ik was verbaasd.
Eerlijk gezegd was ik zelfs geschokt.
Ik sport regelmatig.
Ik doe aan yoga.
Ik let op mijn houding.
Ik slaap op een orthopedisch matras.
Ik dacht dat dit soort problemen mij niet zou treffen.
Maar osteochondrose discrimineert niet.
Het maakt niet uit hoe actief je bent.
Het maakt niet uit hoe gezond je leeft.
Het kan iedereen overkomen.
