Toen ze strompelend door het ziekenhuis kwam en haar symptomen beschreef, kwamen de medewerkers van de spoedeisende hulp direct in actie. Ze controleerden snel haar vitale functies, dienden haar vocht en pijnstillers toe via een infuus en brachten haar snel naar binnen voor een hersenscan.

De diagnose was angstaanjagend: een gescheurd aneurysma, ongeveer zo groot als een knikker, lekte bloed in de ruimte rond haar hersenen. Het zat vast aan de basis van haar schedel, in de wand van haar achterste communicansslagader.

Een stille moordenaar

Een hersenaneurysma is een verzwakt, uitpuilend gebied in een hersenslagader. Als het scheurt, lekt er bloed in de ruimte tussen de hersenen en de schedel, wat volgens de BAF een levensbedreigende beroerte veroorzaakt, een subarachnoïdale bloeding.

Naar schatting 6,8 miljoen Amerikanen — ongeveer 1 op de 50 — leven met een niet-geruptureerd hersenaneurysma.

Elk jaar ontploffen er 30.000 van die tikkende tijdbommen, oftewel één per 18 minuten. De helft van de patiënten overlijdt binnen drie maanden. Van de overlevenden houdt tweederde blijvende hersenschade over, aldus de BAF.

« Het is erg belangrijk om snel beoordeeld en behandeld te worden », vertelde Dr. Christopher Kellner, een cerebrovasculair neurochirurg en directeur van het intracerebrale bloedingsprogramma van Mount Sinai, aan The Post.

Toen Brothers in het ziekenhuis aankwam, had Kellner één missie: de bloeding stoppen, het aneurysma repareren en de schade die al was aangericht, beperken.

« Wanneer het aneurysma bloedt, verspreidt het bloed zich razendsnel en veroorzaakt het ontstekingen in de hele hersenen en in de slagaders eromheen », aldus Kellner. « Dat kan epileptische aanvallen, verhoogde vochtophoping en verhoogde druk veroorzaken. »

De ontsteking kan zelfs dagen later nog een beroerte veroorzaken, doordat de slagaders worden afgesloten en de bloedtoevoer wordt afgekneld.

 

Slechts drie uur nadat ze haar Uber naar Mount Sinai had gebeld, lag Brothers al in de operatiekamer. Kellner voerde een endovasculaire embolisatie uit, een minimaal invasieve procedure waarbij hij een katheter vanuit een slagader in haar dijbeen naar haar hersenen bracht.

Via dat kleine buisje bracht hij een zacht draadspiraaltje in het aneurysma, waardoor een stolsel ontstond dat het lek afsloot en de bloeding stopte.

Daarna kwam het herstel snel op gang.

Twee dagen na de operatie kon Brothers al zitten en staan. Met fysiotherapie liep ze door de gangen van het ziekenhuis, aangemoedigd door verpleegsters die haar bij elke stap een high five gaven.