
Als het leven van een kind aan één draad hangt en het bloed snel afkoelt
Het samenstellen van een ECMO-ambulanceteam is niet eenvoudig. Er is altijd Dr. Kociński, een perfusionist, degene die de ECMO bedient, en een assistent, meestal een arts in opleiding, die de eerste twee medici ondersteunt. Daarnaast is er een goed opgeleide chauffeur, want een ECMO-ambulance is veel breder, maar vooral veel zwaarder dan een gewone. Hij weegt vijf ton. Daarom moet de chauffeur een rijbewijs C hebben, waarmee hij een vrachtwagen mag besturen. Waarom is hij zo zwaar? Naast de basisuitrusting moet hij ook een zeer grote zuurstofvoorraad hebben, omdat kleine patiënten tijdens het transport aan een beademingsapparaat worden aangesloten.
Soms vertrekt het team na anderhalf uur na de eerste oproep uit Poznań, soms duurt het zes uur. Aan de ene kant is tijd hier niet zo belangrijk. Dit zijn geen situaties waarin seconden een rol spelen, maar eerder uren en dagen. De toestand van de patiënt verslechtert niet snel. Bovendien zijn niet alle teamleden altijd beschikbaar. Er zijn weinig ambulancechauffeurs met een rijbewijs. Als er niemand dienst heeft, moet je wachten tot ze aan hun dienst beginnen. Hetzelfde geldt voor perfusionisten en de rest van het team.
Dr. Kociński kreeg één telefoontje over ECMO toen hij in Londen was. Hij zat in een kroeg. – Wanneer kom je? – Ik land morgen om 15.00 uur. – We halen je op van het vliegveld. We regelen alles.
Hij verliet het vliegtuig onder begeleiding van grenswachters, stapte meteen in een ambulance en vertrok.
– Vlak voor vertrek, als we al in onze gordels zitten, bellen we nog een keer naar het ziekenhuis om te vragen of we nog iemand hebben om naartoe te gaan. Tot nu toe zijn we er altijd in geslaagd het kind levend te vangen, zegt Dr. Kociński.