Een persoonlijk bezit
Vroeger had iedere vrouw haar eigen vingerhoed, vaak jarenlang dezelfde. Sommige werden met zorg bewaard, anderen zaten in een naaidoos die van moeder op dochter werd doorgegeven. Er waren eenvoudige exemplaren van blik of messing, maar ook prachtige uitvoeringen van zilver, porselein of zelfs goud.
Een zilveren vingerhoed werd soms cadeau gedaan bij een huwelijk of jubileum. In sommige families stond hij symbool voor vlijt en zorgzaamheid, eigenschappen die hoog in het vaandel stonden bij de vrouw des huizes.
Vakmanschap in miniatuurvorm
Wat de vingerhoedjes van vroeger zo bijzonder maakt, is de sierlijke afwerking. Vooral in de negentiende eeuw werden ze prachtig versierd met gravures, patronen of initialen. Ambachtslieden maakten ze met de hand, vaak met een klein motiefje van bloemen, vogels of randen van parelrandjes.
Er waren zelfs zilversmeden die zich specialiseerden in het maken van vingerhoedjes. Bekende merken als A.J. Hooijkaas uit Schoonhoven en Dolfi uit Italië staan nog steeds bekend om hun verfijnde ontwerpen.
