Slijtage van de heup is een veelvoorkomend probleem, vooral bij mensen op latere leeftijd. De oorzaak ligt meestal bij artrose: het kraakbeen in het heupgewricht slijt langzaam, wordt dunner en kwetsbaarder. Hierdoor raken de zenuwen in en rondom het gewricht geïrriteerd, wat pijn veroorzaakt. Voor veel mensen is dit het begin van een traject van ongemak, aanpassing van dagelijkse activiteiten en uiteindelijk soms een medische ingreep.
Hoe ontstaat heupslijtage?
Heupslijtage ontwikkelt zich vaak geleidelijk en kan door verschillende factoren worden beïnvloed. Erfelijke aanleg speelt een rol: als artrose in de familie voorkomt, is de kans groter dat jij er ook mee te maken krijgt. Daarnaast beïnvloeden zwaar lichamelijk werk, overgewicht en intensief sporten het risico. Deze activiteiten belasten de gewrichten continu, waardoor het kraakbeen sneller slijt.
Ook ouderdom speelt een belangrijke rol. Naarmate het lichaam veroudert, vermindert de kwaliteit van het kraakbeen en het omliggende bindweefsel. Bovendien kunnen eerdere blessures, zoals een heupfractuur, of ontstekingsziekten zoals reumatoïde artritis het proces versnellen. Het resultaat: pijnlijke, stijve heupen die steeds moeilijker bewegen.
Vroege signalen van heupslijtage
Het herkennen van heupslijtage in een vroeg stadium kan het verschil maken tussen tijdelijke ongemakken en langdurige beperkingen. Veel mensen merken het eerst als stijfheid bij het opstaan uit bed of een stoel. Traplopen kan pijnlijk zijn, vooral ‘s ochtends wanneer de spieren en gewrichten nog koud zijn. Andere veelvoorkomende vroege symptomen zijn:
