Na ons huwelijk probeerden we kinderen te krijgen, maar het bleek dat mijn vrouw geen kinderen kon krijgen. Ik beloofde te blijven, maar na twee jaar droomde ik er nog steeds van vader te worden. We scheidden, verdeelden ons geld en ik vertrok om een nieuwe start te maken. Vijf jaar later keerde ik terug omdat ik nog steeds verliefd op haar was. Ik klopte op haar deur. Ze werd bleek. Toen verstijfde ik toen ik zag hoeveel de tijd ons beiden had veranderd. In die vijf jaar dat we gescheiden waren, had ik haar herinnering stilletjes met me meegedragen, in de overtuiging dat afstand het verlangen zou temperen. In plaats daarvan had het het juist versterkt. Daar staand besefte ik dat ik niet was teruggekeerd om het verleden terug te halen, maar om te begrijpen of liefde nog steeds kon bestaan zonder het leven dat we ons ooit hadden voorgesteld.
