Tijdens ons huwelijk was de kinderwens langzaam uitgegroeid tot een stille pijn. Ik hield zielsveel van haar, maar worstelde met het toekomstbeeld dat ik me sinds mijn eigen kindertijd had voorgesteld. Toen we beseften dat kinderen voor ons onwaarschijnlijk waren, probeerden we ons aan te passen en samen onze dromen te herschrijven. Maar ik slaagde er niet in om het nieuwe pad volledig te accepteren, en dat onvermogen creëerde een afstand die geen van ons beiden wist te overbruggen. De scheiding verliep rustig, respectvol en was pijnlijk wederzijds – twee mensen die eerlijkheid verkozen boven wrok, ook al brak het onze harten.
