riep ze met een trillende stem die de centralist wekenlang zou achtervolgen. « Help me alsjeblieft! » schreeuwde het kleine meisje. « Papa’s slang is zo groot dat hij pijn doet. » De centralist, Olivia Grant, verstijfde even voordat ze besefte dat het meisje het over een gevaarlijk reptiel had. Ze stuurde onmiddellijk agenten naar het adres, bang dat iemand was aangevallen door een grote slang.
Binnen enkele minuten stopte patrouillewagen nummer twaalf voor een vervallen huis aan de rand van de stad. Agenten Mark Donovan en Erin Price stapten uit de auto, hun zaklampen verduisterden het zwakke licht van de verandalamp. De voordeur stond op een kier. Zacht gesnik klonk van binnen.
« Politie! » riep Mark, terwijl hij zijn hand op zijn holster legde. « Is hier iemand? »
Niemand deed open. De woonkamer was een puinhoop. Lege flessen lagen verspreid over de vloer en de muren waren bevlekt door jarenlange verwaarlozing. Terwijl ze door de gang liepen, werd het gehuil luider totdat ze bij een halfgesloten deur kwamen.
Binnen zat een klein meisje op de grond naast een gescheurde deken. Haar knieën waren geschaafd en haar wangen waren betraand. « Schatje, » zei Erin zachtjes, terwijl ze naast haar knielde. « Waar is de slang? »
