De weddingplanner van mijn broer belde. « Je familie heeft je uitnodiging geannuleerd, maar vroeg om de aanbetaling van $ 65.000 die je hebt betaald te houden. »
Ik zei: « Annuleer de hele bruiloft. »
Ze hapte naar adem. « Maar meneer, u bent niet de bruid. »
« Nee, » zei ik. « Maar ik ben eigenaar van de locatie, het cateringbedrijf en de hotelketen die ze voor gasten hebben geboekt. »
Ik ben Natalie Warren, 34 jaar oud, eigenaresse van Sapphire Luxury Hotels en Elite Catering. Mijn broer James en ik zijn altijd hecht geweest, hebben de scheiding van onze ouders overleefd en samen ons leven opgebouwd. Toen hij zich verloofde, deed ik met plezier $ 65.000 als aanbetaling voor zijn droombruiloft op mijn mooiste locatie. Vorige week belde zijn weddingplanner met nieuws dat mijn hart verbrijzelde.
James en ik zijn opgegroeid in een bescheiden buurt in Boston. Nadat onze ouders scheidden, leerden we al snel op elkaar te vertrouwen. ‘We hebben alleen elkaar, Nat,’ zei James dan tegen me. « Wat er ook gebeurt, ik zal altijd achter je staan. »
Die belofte heeft ons er doorheen geholpen. Toen ik besloot om hospitality management na te streven, was James mijn grootste cheerleader en stuurde hij me elke maand een deel van zijn salaris om te helpen met studieboeken. Mijn carrière was uitdagend, maar op 27-jarige leeftijd had ik me opgewerkt tot operationeel directeur bij een prestigieus hotel.
Dat was het moment waarop ik mijn grootste risico nam. Met mijn spaargeld en een lening voor kleine bedrijven kocht ik een worstelend historisch hotel. Ik heb twee jaar lang 18 uur per dag gewerkt om het pand te renoveren en de reputatie weer op te bouwen. James was er bij elke stap, gebruikte zijn bouwconnecties om te helpen en handelde in het weekend gratis kleine projecten af.
De Sapphire Grand werd een succes en dat gebruikte ik om een portfolio van vijf luxe hotels op te bouwen en Elite Catering te lanceren. Gedurende mijn hele reis bleef James mijn rots.
Toen kwam Melissa Blake in beeld. Ze was mooi, gepolijst en kwam van oud geld. Vanaf het begin voelde er iets niet goed. Toen James ons voorstelde, bereikte haar glimlach haar ogen niet. « Oh, jij bent het kleine zusje dat in hotels werkt. Hoe vreemd, » zei ze, terwijl ze om zich heen keek alsof ze op zoek was naar iemand die belangrijker was.
James was helemaal verliefd. Geleidelijk aan merkte ik veranderingen bij mijn broer. Hij begon uitdrukkingen als « de juiste mensen » te gebruiken en ruilde zijn betrouwbare pick-up truck in voor een luxe SUV die hij zich nauwelijks kon veroorloven. Onze wekelijkse diners voor broers en zussen werden zeldzame verschijnselen.
Melissa en haar moeder, Eleanor, maakten geen geheim van hun minachting voor mij. Tijdens een diner stelde Eleanor gerichte vragen over mijn ‘kleine hotelbedrijf’.
‘Het moet vermoeiend zijn om in dienst te werken,’ huiverde Melissa subtiel. « Al die klachten en vieze kamers. Ik zou het nooit kunnen. »
De opmerking stak. James wist hoe gepassioneerd ik was over mijn carrière. Ondanks de groeiende afstand hield ik nog steeds zielsveel van hem.
Op een avond riep James met opwinding in zijn stem. « Ze zei ja, Nat! Melissa stemde ermee in om met me te trouwen. »
