Een zwangere vrouw smeekte om brood in onze bakkerij.
Ze had geen geld, maar toch gaf ik haar een brood.
Ze glimlachte, gaf me een haarspeld en zei: « Dit heb je op een dag nodig. »
De eigenaar heeft me ontslagen. Ik hield de speld, ik verwachtte niet veel.
6 weken later werd mijn bloed koud toen ik ontdekte… Een brief in mijn oude schortzak van diezelfde vrouw.
Er stond eenvoudigweg: « Soms kost vriendelijkheid, maar het blijft nooit onbetaald. »
Diezelfde avond, na weken zoeken naar een baan, liep ik langs een bruisend café met een bordje ‘Help Wanted’. Met niets te verliezen stapte ik naar binnen.
De manager luisterde naar mijn verhaal, niet alleen naar mijn cv.
