Ella was pas tweeëntwintig toen het leven haar in het nauw dreef tot een wrede keuze.
Ze groeide op in armoede. Haar moeder vocht tegen een longziekte, haar jongere broer kon niet naar school omdat ze het schoolgeld niet konden betalen, en zij – gewoon een eenvoudig meisje – droomde van een beter leven, zelfs als dat betekende dat ze haar eigen vrijheid moest verliezen.
Op een nacht verspreidde zich een gerucht door hun buurt.
Een rijke man genaamd Don Armando was op zoek naar een vrouw.
Er werd gezegd dat hij dik was – bijna zo breed als een koelkast – en bijna twee keer zo oud als zij. Toch spraken mensen vriendelijk over hem en beschreven hem als genereus en goedhartig.
« Dochter, » zei haar moeder zwakjes, hoestend tussen haar woorden door, « misschien is dit je kans… Zodat we niet meer hoeven te lijden. »
Ella keek naar het tengere figuur van haar moeder en de lege schooltas van haar broer. En die nacht nam ze uit wanhoop haar beslissing.
