De wind gierde over de snelweg in Wisconsin en wierp sneeuwwolken de duisternis in. De verwarming in de auto vocht tegen de kou, maar niets kon de spanning die zich al weken opbouwde, doen afnemen.
Leah zat op de passagiersstoel, negen maanden zwanger, haar lichaam zwaar, pijnlijk en rusteloos. Elke kleine beweging herinnerde haar eraan dat de baby elk moment kon komen. Ze voelde zowel verwondering als angst – die stille, trillende verwachting van de ontmoeting met het leven dat in haar groeide.
Maar die kwetsbare vrede is ergens onderweg langs die ijzige weg verbroken.
Haar man Greg bracht hen naar het verjaardagsfeestje van zijn moeder. Het had een eenvoudig familiebezoek moeten zijn. Maar Leah wist dat het allesbehalve een eenvoudig familiebezoek zou worden.
Sharon, haar schoonmoeder, had haar nooit gemogen. Voor Sharon zou Leah nooit goed genoeg zijn – niet elegant genoeg, niet goed genoeg opgeleid, niet bij het « juiste soort gezin ». Door de jaren heen waren Sharons beleefde glimlachjes en nauwelijks verholen opmerkingen een pijnlijke gewoonte geworden.
« Leah, als we niet komen opdagen, raakt mama helemaal van streek, » had Greg die ochtend gezegd. « Je weet hoe ze wordt. »
O, ze wist het. Sharon kon een familiediner veranderen in een slagveld van subtiele beledigingen en ijzige blikken. Toch had Leah toegezegd te gaan, want dat is wat vrouwen doen – ze probeerden het.
De rit duurde eindeloos en stil voort. Gregs kaak was gespannen, zijn knokkels drukten wit tegen het stuur. Sneeuw dwarrelde als spoken over de voorruit. Leah probeerde de spanning te verminderen. « Hij beweegt vandaag veel, » zei ze zachtjes, terwijl ze een hand op haar buik legde.
Greg reageerde niet. Hij gromde slechts, zijn ogen gericht op de weg. De lucht tussen hen voelde kouder aan dan de sneeuwstorm buiten.
Toen gebeurde het: een plotselinge, onmiskenbare knal, gevolgd door een golf van warmte.
Leah verstijfde. « Greg, » fluisterde ze, terwijl de paniek in haar keel opwelde, « ik denk dat mijn vliezen net gebroken zijn. »
De auto maakte een heftige slingerbeweging toen Greg hard op de rem trapte en slipte, de berm in. De banden gierden over het ijs voordat de auto tot stilstand kwam.
« Wat? » riep hij, zijn stem scherp van ongeloof. « Nu? Je maakt zeker een grapje! »
