Nathan Carter lag op sterven op een bloedhete middag in Dallas, en niemand bekommerde zich erom.
Op vierendertigjarige leeftijd was de CEO van Carter Innovations een naam die iedereen kende – een technisch wonderkind dat ooit op tijdschriftcovers en in Forbes 30 Under 30 prijkte . Maar die dag was hij geen miljardairgenie. Hij was gewoon een man in een gekreukt pak, die op de stoep in elkaar zakte.
Hij had net vijftig miljoen dollar verloren in een rampzalige deal. Zijn moeder lag op de intensive care na een beroerte. En jaren van overwerk hadden hem eindelijk ingehaald.
Mensen liepen voorbij zonder een blik waardig te keuren, ervan uitgaande dat hij dronken, moe of gewoon niet hun zorg was.
Op een klein meisje in een rood jurkje na, die in het park op jacht was naar vlinders.
Haar naam was Lily Monroe.
Ze verstijfde toen ze een plof hoorde en zag de man vallen. Zonder na te denken rende ze naar hem toe, legde een handje op zijn borst en fluisterde: « Hij ademt. »
Ze pakte zijn telefoon en belde 112.
« Er slaapt een man op de grond, en hij wordt niet wakker. Stuur alsjeblieft hulp. »
Die oproep redde het leven van een miljonair.
Maar wat ze allebei niet wisten, was dat Lily de dochter van Nathan was, het kind waarvan hij het bestaan niet kende.
Het was allemaal acht jaar eerder begonnen, op een congres over medische technologie. Nathan was een opkomende ondernemer; Claire Monroe, een jonge verpleegster die een seminar bijwoonde.
Ze ontmoetten elkaar op een avond en praatten urenlang over ambitie, angst en doel. Ze deelden één onvergetelijke connectie – en toen verdween Nathan.
Geen telefoontjes. Geen antwoorden. Niets.
Claire probeerde hem te bereiken, maar elk bericht kwam terug. Met een gebroken hart en een zwangerschap ging ze ervan uit dat hij verder was gegaan. Dus voedde ze Lily alleen op, werkte ze dubbele diensten en gaf ze haar dochter al haar liefde.
Jaren later sloeg het lot toe.
De dag dat Nathan instortte, had hij net het telefoontje gekregen over de beroerte van zijn moeder. Zijn zicht werd wazig, de hitte sloot hem in en alles werd zwart.
Toen hij zijn ogen weer opende, werd hij omringd door flitsende lichten – en naast hem zat een klein meisje in een rode jurk. Tegenover haar stond Claire, ouder nu, sterker, met ongeloof op haar gezicht.
Hij dacht dat hij droomde. Toen werd hij weer opgeslokt door de duisternis.
