Mijn vriend nodigde me uit in een chique steakhouse.
Van tevoren vertelde ik haar dat ik het me niet kon veroorloven om $ 200 uit te geven aan het avondeten, dus ik zou gewoon iets lichts bestellen.
In het restaurant ging ze helemaal los – een enorme biefstuk en drie bijgerechten.
Mij? Gewoon een simpele salade.
Toen de ober de cheque bracht, zei ze terloops: « We zullen het gewoon verdelen. » Ik knikte beleefd… maar wat ze niet wist, was dat ik mijn zet al had gedaan.
Eerder die dag belde ik het restaurant en legde ik mijn situatie uit. Ik vroeg of ik mijn maaltijd – alleen de salade – van tevoren kon betalen. Ze stemden toe en zetten een aparte controle voor me op.
Dus toen de rekening binnenkwam, legde de ober twee bonnetjes op tafel: een voor haar feestmaal en een andere waarop stond dat mijn bescheiden salade al was betaald.
Ik glimlachte alleen maar en zag haar uitdrukking veranderen.
