ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

’s Nachts werd ik gevolgd door een dakloze man – in vuile kleren en op blote voeten: onder het voetgangersviaduct haalde hij me uiteindelijk in en deed iets wat me tot op de dag van vandaag choqueert

’s Nachts werd ik gevolgd door een dakloze man – in vuile kleren en op blote voeten: onder het voetgangersviaduct haalde hij me uiteindelijk in en deed iets wat me tot op de dag van vandaag choqueert 😲😨

Ik was rond negen uur ’s avonds op weg naar huis. De straat lag al in duisternis: de lantaarns verlichtten zwak het trottoir, een paar voorbijgangers haastten zich voort, en auto’s trokken lichtsporen achter zich aan.

Op dat uur is het voor een vrouw niet altijd veilig om buiten te zijn. Dat wist ik, dus liep ik snel, mijn tas stevig vasthoudend en af en toe omkijkend. Mijn hart klopte sneller dan normaal — ’s nachts lijkt alles in de stad gevaarlijker.

Plotseling hoorde ik zware stappen achter me. Langzaam, maar vastberaden. Een man.

Ik versnelde mijn pas en sloeg een hoek om, hopend dat het slechts mijn verbeelding was. Maar de stappen hielden niet op — integendeel, ze kwamen dichterbij.

Ik wierp een snelle blik over mijn schouder en zag hem: een man van rond de vijftig, op blote voeten, met een verwarde grijze baard en lang haar, in vieze, gescheurde kleren. Een dakloze.

Hij liep recht achter me, bijna in hetzelfde tempo, en toen hij merkte dat ik sneller ging lopen, deed hij dat ook. Ik voelde het bloed bonzen in mijn slapen van angst. Mijn borst trok samen, mijn ademhaling werd onregelmatig. Het voelde alsof mijn benen elk moment konden bezwijken.

— God, alsjeblieft… niet ik… — fluisterde ik terwijl ik de straat overstak.

Maar precies daar, onder het voetgangersviaduct, toen het licht plotseling op rood sprong, haalde hij me in. Ik voelde zijn zware hand op mijn schouder en schrok, bijna gillend.

— Wat wilt u? — de woorden floepten er vanzelf uit. — Als u geld wilt… neem de tas! Raak me alsjeblieft niet aan!

Maar wat de dakloze man toen deed, liet me verstijven van schrik 😱😱

De man hief zijn hand op, en ik zag in zijn handpalm een portemonnee. Mijn portemonnee!

Hij probeerde iets te zeggen, maar er kwamen alleen onverstaanbare geluiden uit zijn mond. Met gebarsten lippen mompelde hij iets dat klonk als:

— …gevonden… gevallen…

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire