Sinds ik ermee instemde dat mijn stiefvader bij mij zou wonen, verdween het geld in de kast beetje bij beetje. Ik volgde hem stiekem en schaamde me toen ik de waarheid ontdekte.
Ik ben nu 30. Mijn vader verliet het huis toen ik zes was, waardoor mijn moeder en ik alleen achterbleven op deze wereld. Mijn moeder is nooit hertrouwd en heeft twee of drie banen gehad om mij te onderhouden. Jarenlang waren we van elkaar afhankelijk in een huurkamer in Quezon City.
Nadat ze haar studie had afgerond en een baan had gevonden, was het leven niet meer zo zwaar voor mijn moeder. Via een kennis uit de parochie ontmoette ze een man genaamd Tito Danilo – mijn oom Dan.
Tito Dan is ooit getrouwd geweest en heeft een zoon gekregen, maar die woont bij zijn biologische moeder in Laguna. We zien elkaar zelden, dus onze relatie is zwak.
Sinds ik bij mama ben, is mijn oom Dan heel goed voor me geweest. Ik heb het gevoel dat hij echt om me geeft, dat hij me behandelt als zijn eigen dochter. Maar diep in mijn hart is er nog steeds afstand en verberg ik alles wat ik voel.
Tot ik op een dag per ongeluk een gesprek tussen mijn moeder en mijn stiefvader opving. Ik kwam vroeg thuis, stond buiten de deur en hoorde mijn moeder zeggen dat ze graag nog een kind wilde om het gezin completer te maken. Tito Dan weigerde vriendelijk:
We hebben Lyn al, dat is genoeg. Ik ben bang dat als ik nog een kind krijg, ze zal denken dat ze niet meer belangrijk is. Hoewel ze haar hart nog niet helemaal voor me heeft geopend, is ze in mijn ogen al mijn biologische dochter. Ze leeft al sinds ze klein is zonder vader, dus ik moet haar al mijn liefde geven.
Je bent nu ouder; het zou riskant zijn om nog een kind te krijgen. Wie zou er voor haar zorgen als mij iets overkomt? Ik wil niet dat Lyn lijdt.
Ik kon mijn tranen niet bedwingen. De man waar ik heimelijk bang voor was, hield met heel zijn ziel van me. Vanaf die dag veranderde mijn perspectief; ik opende mijn hart en langzaam kwam ik dichter bij Papa Dan.
Op mijn 24e trouwde ik en kort daarna kreeg ik een zoon. Met de liefde van mijn man, de genegenheid van mijn schoonfamilie en een vaste baan in Ortigas kon ik me niets meer wensen. Maar het noodlot sloeg toe: mijn moeder overleed aan een ernstige ziekte. Ik stortte even in. Denkend aan alles wat mijn oom voor mij en mijn kinderen had gedaan, besloot ik om Papa Dan bij ons in Pasig te laten wonen om voor hem te zorgen, als een manier om hem iets terug te doen.
