“Ik zou graag mijn jeugd terugkrijgen. Ja, het is een van mijn grootste dromen.”
Die woorden, geschreven door Hania, een 14-jarig meisje uit Polen, zijn niet zomaar een zucht naar nostalgie. Ze zijn een stille, verscheurende aanklacht. Want Hania hééft nooit een jeugd gehad. Op haar zesde begon het misbruik – gepleegd door haar grootvader – en wat volgde, was een jarenlange nachtmerrie die eindigde in stilte. Hania stierf in mei 2023. Ze liet een moeder achter die nog steeds vecht. Voor gerechtigheid. Voor erkenning. Voor andere kinderen.
🚨 Acht jaar stilte. Acht jaar pijn.
Toen Hania op een ijzige januariochtend in 2023 snikkend thuiskwam van de therapeut, bekende ze aan haar moeder dat ze al acht jaar misbruikt werd door haar grootvader. Acht jaar lang zweeg ze. Uit schaamte. Uit angst. En misschien ook uit het diepe verlangen om de familie bij elkaar te houden.
Die bekentenis was het begin van een kettingreactie – van gerechtelijke stappen, medische bezoeken, psychische crisis, pogingen om hulp te krijgen. Wat volgde was bureaucratische traagheid, institutionele afwijzing, en een schrikbarende afwezigheid van bescherming. In de weken erna bleek dat Hania niet alleen slachtoffer was van haar grootvader, maar ook van een oudere man – een zogenoemde « Sugar Daddy » – die seks met haar had tegen betaling.
🧑⚖️ Justitie faalde. Instellingen zwegen.
Toen Hania’s moeder Ewelina aangifte deed, werd er snel gereageerd — niet op het misbruik, maar op een eerdere winkeldiefstal door Hania. Binnen twee weken kreeg het meisje een jeugdrechter toegewezen. De zaak tegen de grootvader daarentegen liep maandenlang vast. Papierwerk werd heen en weer geschoven, zonder dat iemand de verantwoordelijkheid nam.
Niemand gaf psychologische begeleiding, niemand informeerde de familie over het slachtofferfonds. Niemand legde uit dat ze recht hadden op bescherming. Hania’s trauma’s werden gezien als ‘wangedrag’ en ‘demoralisatie’.
