Van ruïnes naar wedergeboorte
Ik heb drie dagen niet geslapen. Ik heb de bruiloft zelf afgeblazen. Mijn moeder huilde. Mijn vader stelde voor om met Nikita te ‘praten’ – zachtjes, als een man, met alle gevolgen van dien. Maar ik pakte gewoon mijn koffers. Ik liet Boston achter me. Chicago werd mijn getuigenbeschermingsprogramma – koud en onpersoonlijk, zodat ik erin kon verdwijnen. Ik nam een baan in de marketing, onder mijn niveau, en begon opnieuw. Ik woonde alleen. Ik vertrouwde niemand. Ik stopte met het dragen van lippenstift.
Tot Zakhar opdook. We ontmoetten elkaar op een tech-top. Hij probeerde me niet te imponeren. Hij merkte alleen dat mijn handen trilden en schoof zachtjes een glas water naar me toe. Later vertelde ik hem alles – het verraad, de ring, de begrafenis die ik nooit had gehad. Hij gaf geen krimp. « Mijn ex-vrouw heeft me verlaten voor mijn beste vriend, » zei hij. « We dragen allemaal ruïnes met ons mee. Waar het om gaat, is wat je in hun plaats opbouwt. »
We bouwden langzaam. Steen voor steen. Op een regenachtige dag in de Chicago Botanic Garden ging hij op één knie zitten – niet om me ten huwelijk te vragen met vuurwerk of een flashmob, maar met een smaragden ring en één simpele zin: « Alleen als je voor altijd wilt samen zijn met iemand die je nooit loslaat. » Ik zei ja.
En toen was er de begrafenis
Mijn moeder was acht maanden geleden overleden – kanker, snel en wreed. Haar begrafenis bracht iedereen weer samen, inclusief de persoon die ik nooit meer wilde zien. Svetlana arriveerde op hakken en in zwart kant, arm in arm met Nikita. Ze liep als een trofeevrouw en grijnsde als een schurk. »Nog steeds alleen op je achtendertigste? » fluisterde ze, haar adem warm van spot.
Ze zag Zakhar niet achter me staan. Maar Nikita wel. Toen Zakhar dichterbij kwam, lang en kalm als altijd, werd Nikita bleek. « Zakhar… Fomin? » Svetlana knipperde met haar ogen. « Wacht, ben je met hem getrouwd ? » « Ja, » zei ik. « Al twee jaar. Zakhar Fomin, CEO van Fomin Invest. » Nikita’s kaak spande zich. Een paar jaar geleden had Zakhar een van Nikita’s startupdeals verpest. Het was wreed. In het openbaar. Privé. Svetlana werd plotseling heel stil.
