Hij had gesolliciteerd naar een senior managementfunctie. Uit nieuwsgierigheid nodigde ik hem uit voor een gesprek.
Tijdens ons gesprek vertelde hij trots dat hij jaren geleden een « oudere vrouw » had ontslagen omdat ze voedsel had weggegeven, en noemde het « een noodzakelijke les in discipline ». Toen hij klaar was, keek ik hem recht aan en zei zachtjes: « Die vrouw was mijn moeder. »
Zijn gezicht ontdaan van kleur. Ik vertelde hem dat ons bedrijf was gebouwd op empathie en dat er hier geen plaats was voor iemand die het ontbrak.
Die ontmoeting ging niet over wraak; Het ging over gerechtigheid en vrede. Tegenwoordig leidt mijn moeder onze afdeling voor gemeenschapsbereik, organiseert ze voedselacties en begeleidt ze jonge vrijwilligers met haar kenmerkende warmte. Het is mijn grootste prestatie om haar te zien glimlachen in deze tijd, gevierd als de persoon die ze altijd is geweest. De cirkel van het leven was rond, wat bewees dat oprechte vriendelijkheid een tijdje over het hoofd kon worden gezien, maar uiteindelijk schijnt het altijd zijn weg terug naar het licht.
