Een oudere vrouw vraagt na vijf decennia huwelijk haastig de scheiding aan van haar man. Na een tijdje krijgt ze een brief waarin iets staat wat ze al 50 jaar niet heeft gehoord.
Rose had er genoeg van. Ze was een 75-jarige vrouw die al meer dan 50 jaar getrouwd was met dezelfde man, Charles.
Charles was tien jaar ouder dan zij, maar ze waren al samen sinds hun studententijd, wat betekende dat ze hun jeugd in liefde voor elkaar doorbrachten. Iedereen geloofde dat ze nooit uit elkaar zouden gaan, en dat deden ze ook niet.
Hij hield zielsveel van haar, lette altijd op haar, dus raakte hij in de war toen ze ruzie begon te maken en driftbuien begon te krijgen. Hij kon zien dat ze haar hart voor hem sloot, dus besloot hij er met haar over te praten in de hoop dat ze de strijdbijl konden begraven. Die dag liep hij bij haar binnen, in zichzelf mompelend.
« Wat is er aan de hand, schat? » vroeg hij. « Je praat weer tegen jezelf. »
‘En dat is allemaal aan jou te danken, Charles,’ snauwde ze. « Je maakt me langzaam gek. »
« Kom nu Rose, zeg dat soort dingen niet tegen me, ze breken mijn hart. »
‘Je speelt altijd het slachtoffer,’ schoot Rose terug voordat ze de kamer uit stormde, hem achterlatend om te ontcijferen wat ze bedoelde.
De ruzies kwamen zo vaak voor dat toen Rose uiteindelijk een scheiding aanvroeg, Charles besloot haar niet tegen te houden. Ze waren allebei op leeftijd en de emotionele onrust was niet goed voor hen.
