In de maanden die volgden, bleef de koerscorrectie standhouden :
Het stel organiseerde een klein familiediner. Louise zat in het midden – niet uit schuldgevoel, maar omdat het midden de plek is waar de wortels liggen.
De bruid stuurde een handgeschreven verontschuldiging – geen pr-poets, gewoon medeplichtigheid. Zij en Louise zijn geen beste vriendinnen. Ze zijn aardig . Dat is volwassen.
Het bedrijf waar de bruidegom werkt, heeft het plaatsen van zitplaatsen voor ouders opgenomen in de richtlijnen voor evenementen: geen ballingschapstafels meer voor mensen die met moeite hebben betaald voor het succes van iemand anders.
En de foto die iedereen inlijst? Niet de aangesneden taart, niet de sterretjes die de uitgang vormen. Het is een blauwzijden moeder die in het licht danst , met opgeheven hoofd, eindelijk gezien.
Wat mij betreft, ik heb nog steeds een reserve-schoenpoetsset en een pochet in de auto. Je weet maar nooit wanneer een balzaal een nieuwe standaardprocedure nodig heeft .
En als je maar één marineles meeneemt, laat het dan deze zijn:
Je hoeft niemand te vernederen om een kamer op te knappen. Je hoeft niet te schreeuwen om de grens te trekken. Je hoeft alleen maar te staan waar respect leeft – en iedereen uit te nodigen om met je mee te doen.
