Ze verliet me toen ze 11 was – jaren later veranderde haar laatste boodschap alles.
Hij gaf me een klein doosje en zei: « Ze wilde dat je dit had. »
Nadat hij vertrokken was, stond ik zwijgend, niet zeker of ik het wel wilde openen.
Toen ik eindelijk het deksel optilde, vond ik een verweerde foto van mezelf als kind – ik was misschien acht of negen – waarop ik breed lachend te zien ben met twee ontbrekende tanden, terwijl mijn moeder me van achteren vasthoudt.
Daaronder lag een brief, geschreven in een wankel handschrift.
Daarin gaf ze toe dat haar keuzes hadden geleid tot pijn die ze nooit meer ongedaan kon maken.
