“Ik ben niet getrouwd met een man in een rolstoel.
Ik ben getrouwd met degene die me leerde geen angst voor pijn te hebben.
Degene die me toestond niet perfect te zijn.
Degene die in me bleef geloven toen ik zelf niet meer in mezelf geloofde.
Dit is geen verhaal over slachtofferschap. Dit is een verhaal over overwinning. Onze gezamenlijke overwinning.”
In een wereld waar liefde steeds vaker wordt afgemeten aan gemak, uiterlijke conformiteit en sociale status, werd hun verbintenis een onverwachte uitdaging. Een uitdaging voor stereotypen. Een uitdaging voor angsten. Een uitdaging voor iedereen die nog steeds denkt dat een man in een rolstoel geen steun, beschermer of geliefde kan zijn.
Kan iemand met een beperking een sterke partner zijn? Kan liefde de conventies en verwachtingen van de maatschappij overwinnen?
Ja, dat kan. En Sofia en Daniil leven niet alleen hun leven, ze bewijzen het elke dag.
Nu een vraag voor jullie:
Wat vinden jullie van zulke stellen? Kunnen jullie je voorstellen dat liefde niet ‘perfect’ hoeft te zijn om echt te zijn?
