« Ik kies voor liefde. Niet de soort die oordeelt, maar de soort die luistert. Niet de soort die eist dat je iemand anders bent, maar de soort die me accepteert zoals ik ben. »
pexels shvets productie 8415711 geschaaldTer illustratie.
Ze besloten de bruiloft toch te vieren. Een kleine. Alleen voor degenen die het begrepen of in ieder geval geleerd hadden niet te oordelen.
Op de ochtend van de ceremonie kwam Sofia’s moeder haar kamer binnen. Geen geschreeuw. Geen verwijten. Slechts één vraag…
« Waarom heb je hem gekozen? », vroeg haar moeder.
Sofia antwoordde zachtjes maar beslist:
« Omdat hij haar nooit heeft gevraagd te doen alsof. Hij hield van haar ware zelf. En dat is meer dan alleen maar woorden. »
Op de bruiloft wachtte Daniil op de bruid in een net crèmekleurig pak, met een wandelstok in de buurt. Maar niemand verwachtte wat er gebeurde nadat ze was verschenen.
43 e1748119942348Ter illustratie.
Sofia kwam binnen – stralend, dapper, vrij. En toen stond Daniil… op. Langzaam, met moeite, maar hij stond overeind. Eén stap. Tweede. Derde.
« Ik wilde minstens één keer voor je opstaan, » zei hij, terwijl hij zich vastklampte aan de rugleuning van een stoel. « Ook al is vandaag de enige dag. Jij gaf me de kracht om het te proberen. »
Later bleek dat hij maandenlang in stilte aan het revalideren was geweest. Hij wilde Sofia geen valse hoop geven. Hij wilde haar gewoon als een gelijke ontmoeten – als een man die het waard was om naast haar te staan.
Tegenwoordig hebben Sofia en Daniil een liefdadigheidsinstelling opgericht die zich inzet voor mensen met een beperking. Ze geven lezingen op scholen, in revalidatiecentra en bij medische instellingen. Ze delen hun verhaal – niet uit medelijden, maar uit geloof. Voor degenen die nog steeds denken dat een beperking het einde is en dat liefde ‘comfortabel’ moet zijn.
Ze trouwde met een man met een handicap 5 e1748119813131Ter illustratie.
Als mensen Sofia vragen of ze er spijt van heeft, glimlacht ze, raakt ze de ring aan haar vinger aan en antwoordt zachtjes:
