Te ver, of noodzakelijk?
De discussie gaat inmiddels vooral over de vraag of deze aanpak opvoeden is of vernederen. Critici vinden dat je met schaamte geen empathie kweekt, maar eerder angst en wrok. Anderen zeggen dat sommige grensoverschrijdingen een stevige reactie verdienen, juist omdat woorden alleen dan niet genoeg zijn. De vader zelf blijft erbij dat hij een duidelijke, rechtstreekse les wilde geven en dat een milde straf de impact had gemist.
Wat vind jij?
Heeft deze vader een grens overschreden door het hoofd van zijn dochter te scheren, of was het een harde maar rechtvaardige manier om haar bewust te maken van de gevolgen van pesten? Waar ligt volgens jou de balans tussen corrigeren en vernederen, en hoe leer je een tiener echte empathie? We zijn benieuwd naar jouw kijk hierop.
