Zestien lange jaren leefde Wanda Ritter op straat, maar ze bedelde niet. In plaats daarvan hield ze een briefje in haar hand en smeekte ze voorbijgangers om het te lezen, in de hoop dat er ooit iemand zou luisteren. Elke ochtend stond ze in een hoekje met een koffer vol papieren en cheques die nooit verzilverd waren. Mensen dachten dat ze een verwarde vrouw was, afgesloten van de realiteit. Maar zijn waarheid was iets heel anders.
Een koffer vol genegeerd bewijsmateriaal
Waarom had deze zichtbaar dakloze vrouw een verzameling officiële documenten bij zich? Wanda beweerde dat de overheid haar $100.000 schuldig was. Maar niemand geloofde haar, zelfs de sociale dienst of andere hulporganisaties niet. Voor de meeste voorbijgangers was ze slechts een van de vele straatfiguren die over schulden en onrecht spraken, wat velen als waanideeën beschouwden.
