Bijna een jaar later stuurde Kristen me de $15.000 terug. Samen met een brief. Voor het eerst vroeg ze niets. Ze erkende haar fouten. Ze leerde eindelijk wat het betekende om verantwoordelijkheid te nemen.
Ik antwoordde hem eenvoudig. Zonder beloftes. Zonder haat.
Mijn leven is nu stabiel. Mijn werk geeft me voldoening. Mijn financiën zijn gezond. Ik heb zelf een gezin gesticht, niet een dat me werd opgedrongen.
Soms mis ik het gezin dat ik graag had willen hebben.
Soms ben ik dankbaar dat het diner alles aan het licht bracht.
Door te proberen alles van me af te pakken, hebben ze me één essentieel ding laten zien: ik had alles al zelf gespaard.
