Yusha stond voor iedereen en verklaarde:
—Ik zal de kroon niet accepteren totdat mijn vrouw wordt geaccepteerd en geëerd in dit paleis.
En als dat niet gebeurt — ga ik met haar mee.
Er waren gesnuif en gemompel in de zaal.
Zainab voelde haar hart hevig kloppen terwijl ze hem aankeek.
Hij had al alles voor haar gegeven.
—Zou je de troon voor mij opgeven? —fluisterde ze.
Hij keek haar aan met passie in zijn ogen.
—Dat heb ik al eens gedaan. En ik zou het opnieuw doen.
De koningin stond op.
—Laat het bekend zijn —zei ze—: vanaf vandaag is Zainab niet alleen zijn vrouw.
Ze is prinses Zainab van het Koninklijk Huis.
Wie haar respectloos behandelt, respectloos tegen de kroon is.
Met die woorden werd het vertrek stil.
Zainabs hart klopte hevig — niet uit angst, maar uit vastberadenheid.
Ze wist dat haar leven zou blijven veranderen, maar nu zou dat onder haar eigen voorwaarden zijn.
Ze was niet langer een schim — maar een vrouw die haar plek in de wereld had gevonden.
En het mooiste van alles: voor het eerst hoefde ze niet gezien te worden om haar schoonheid — alleen om de liefde die ze in haar hart droeg.
