Het verhaal van deze zoon en zijn stervende moeder is eenvoudig, maar diepgaand.
Het is een les die niet verpakt is in preken of lange toespraken, maar in de laatste daad van onbaatzuchtige liefde van een stervende moeder.
Ze vroeg niet om troost voor zichzelf. Ze vroeg erom… voor hem.
Ze was niet bang om te sterven. Ze was bang dat hij op een dag dezelfde eenzaamheid zou ervaren als zij.
Dus als je dit leest en je ouders leven nog, vraag jezelf dan af:
- Heb ik ze de laatste tijd gebeld?
- Voelen ze zich gehoord, gewaardeerd, gezien?
- Geef ik ze de liefde en waardigheid die ze me ooit gaven?
Want op een dag lig jij misschien in dat bed, en de echo van hoe je ze hebt behandeld, zal de stem in de harten van je eigen kinderen worden.
« Wat je geeft, is wat je krijgt. » Niet alleen in het ouderschap, maar in het leven
